Ο μινιμαλισμός αναφέρεται ευρέως στη διακόσμηση στα σπίτια και συγκεκριμένα σε αυτά που έχουν λιγότερα υλικά και που χρησιμοποιούνται και πιο εξελιγμένοι μέθοδοι σχεδιασμού της διακόσμησης.
Η μινιμαλιστική προσέγγιση στην Ελλάδα θα μπορούσε να περιγραφεί ως μινιμαλιστική τέχνη. Βεβαίως και υπονοεί έναν διακοσμητή ή καλλιτέχνη που χρησιμοποιεί κυρίως απλά χρώματα και απλά σχήματα αλλά από την άλλη έρχεται σε κόντρα με το διεθνές minimal αλλά και το πως εξελίσεται στην κάθε χώρα ξεχωριστά. Ο κάθε ένας όμως διακοσμητής και καλλιτέχνης στην Ελλάδα αλλα και στο εξωτερικό θα προσπαθήσει να δημιουργήσει έργα τέχνης χρησιμοποιώντας κυρίως δύο τόνους – μαύρο και άσπρο. Μερικές φορές το κόκκινο παίζει επίσης ουσιαστικό ρόλο.
Τι είναι το minimal design;
Οι μινιμαλιστές στην Ελλάδα αλλά και γενικότερα πιστεύουν ότι η ζωή είναι γεμάτη από πολύ λίγα σημαντικά πράγματα αν και φαίνονται να είναι λίαν επηρεασθέντες από τις παγκόσμιες τάσεις. Πιστεύουν επίσης πως όλα τα άλλα έχουν κάποιο σκοπό εκτός από την ακαταστασία. Απλώς αγοράζεις με γνώμονα τις ελάχιστες απαιτήσεις για έπιπλα, αξεσουάρ και συσκευές και θα πρέπει να αρκεστείς στα απολύτως απαραίτητα. Και εδώ ξεκινά η δυσκολία του σχεδιασμού σε εμάς τους διακοσμητές. Η δυσκολία έγκειται στο να προσπαθείς με κόπο να δώσεις διακοσμητική βαρύτητα στο χώρο με το ελάχιστο. Και φαντάζομαι πως αυτή είναι μια δυσκολία που συναντούν οι διακοσμητές σε όλον τον κόσμο.
Ένας μινιμαλιστικός τρόπος ζωής περιλαμβάνει επίσης οτιδήποτε σχετίζεται με την προσωπική υγιεινή, τον καθαρισμό, το μαγείρεμα κ.λπ. Κατά συνέπεια, οι μινιμαλιστές τείνουν να εξοικονομούν πολύ χώρο, ενέργεια και χρήματα.
Πως το καταφέρνουμε;
Οι μινιμαλιστές γενικότερα στην Ελλάδα αλλά και στην Ιταλία πιστεύουν ότι πρέπει να απλοποιούν τον τρόπο ζωής για να ελευθερωθεί περισσότερο νόημα αντί να υπάρχει ακαταστασία στο μυαλό και στον χώρο μας. Και αυτό έχει βάσεις. Αλλά όταν κάποιος μινιμαλιστικός τρόπος ζωής είναι τόσο πολύ ακραίος προκαλεί περιττό κακό στον εαυτό μας. Πολλοί άνθρωποι αρχίζουν να αντιμετωπίζουν προβλήματα λόγω των πολύ δραστικών αλλαγών. Έτσι οι μινιμαλιστές, σχεδιαστές και αποδέκτες σχεδίων ή απλά καταναλωτές πρέπει να καταλάβουν πόσο σημαντική είναι η ισορροπία στη ζωή όταν υιοθετούμε νέες ιδέες. Δεν είναι απλώς το ότι πρέπει να κόψουμε τα πάντα. Είναι περισσότερο το να βρούμε τρόπους να ενσωματώσουμε τα καλά πράγματα στη ζωή.
Ο μινιμαλιστικός τρόπος ζωής περιλαμβάνει την εξάλειψη ασήμαντων πτυχών της ζωής και τη μείωση της άσκοπης κατανάλωσης για την επίτευξη απλότητας και αρμονίας του νου. Αυτή η πρακτική ενθαρρύνει την αυτοπειθαρχία, μειώνει το άγχος, ανακουφίζει από την κατάθλιψη, ενισχύει τα επίπεδα ενέργειας κ.λπ. και αυτό είναι γενικά που ισχύει στην Ελλάδα με την τάση αυτή. Γενικότερα δεν διαφέρει πολύ με την παγκόσμια τάση.
Οι διαφορές μας με τους πρώτους
Δεν μπορούμε να αγγίξουμε το Ιαπωνικό και το Σκανδιναβικό minimal design το οποίο έχει κερδίσει μεγάλη προσοχή και σεβασμό τα τελευταία χρόνια, καθώς αυτό τα στιλ επικεντρώνεται στη χρήση υλικών και αντικειμένων για τη δημιουργία μιας μινιμαλιστικής αισθητικής εδώ και πολλά χρόνια. Το minimal σε αυτά τα κράτη εμφανίστηκε τη δεκαετία του 1960 με βάση την πεποίθηση ότι η αρχιτεκτονική πρέπει να απογυμνωθεί στα βασικά της στοιχεία, με μόνο ουσιαστικά στοιχεία το να χρησιμοποιούνται για την επίτευξη ενός εκφραστικού στόχου. Ο ιαπωνικός μινιμαλισμός αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 1970 ενώ η Σκανδιναβία τον αγκάλιασε πιο ενεργά ξεκινώντας από το 1990. Ενώ και οι δύο παραδόσεις μοιράζονται παρόμοιες αρχές, υπάρχουν μερικές λεπτές διαφορές μεταξύ τους που μπορούν να προσφέρουν στους διακοσμητές και στους αρχιτέκτονες μοναδικές γνώσεις όταν σχεδιάζουν μινιμαλιστικά σπίτια ή κτίρια.
Συμπέρασμα
Έχοντας σταθμίσει όλα τα επιχειρήματα, παραπάνω, δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η θεωρία του μινιμαλισμού κερδίζει σταδιακά δημοτικότητα σε πολλές νέες γενιές παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα η οποία κάνει μεγάλα βήματα.
