Ένας τρόπος σκέψης για τους ουδέτερους τόνους χρώματος είναι ότι εμπίπτουν μεταξύ των πιο διακριτών αποχρώσεων στο φάσμα των χρωμάτων, καθιστώντας τους δύσκολο να προσδιοριστούν. Ένα άλλο είναι ότι τείνουν να είναι πιο βιολογικά, μιμούμενα μερικές από τις ελαφρύτερες και πιο αθόρυβες αποχρώσεις της φύσης, όπως αυτές της πέτρας, του νερού και του ξύλου.
Λόγω του πιο λεπτού οπτικού προφίλ τους, οι ουδέτεροι τόνοι θεωρούνται ηρεμιστικοί και ξεκούραστοι. Είναι επίσης λιγότερο πιθανό να συγκρουστούν με τις πιο έντονες αποχρώσεις, γεγονός που τους καθιστά καλούς για ενοποίηση χώρων με πιο τολμηρά χρώματα ή πιτσιλίσματα, και είναι κατάλληλα για την οπτική υποστήριξη εντυπωσιακής τέχνης.