Όταν ο Walter Gropius δημιούργησε τη γνωστή του σχολή σχεδίασης και τέχνης το 1919, την σχεδίασε ως ένα μέρος ανοιχτό σε «κάθε άτομο καλής φήμης, ανεξαρτήτως ηλικίας ή φύλου», ένα χώρο όπου δεν θα υπήρχαν «διαφορές μεταξύ του ασθενέστερου και του ισχυρότερου φύλου». Η ιδέα του προήλθε σε μια περίοδο που οι γυναίκες έπρεπε ακόμα να ζητούν άδεια για να εισέλθουν σε πεδία που ήταν κάποτε εκτός ορίων για αυτές. Εάν οι γυναίκες αποκτούσαν καλλιτεχνική εκπαίδευση, αυτή παρέχονταν εντός της οικίας τους. Αλλά στο Μπάουχαους και τη σχολή του Gropius, γίνονταν δεκτές και οι εγγραφές τους γίνονταν αποδεκτές. Η ιδέα του Gropius είχε τόσο μεγάλη απήχηση που περισσότερες γυναίκες υπέβαλαν αιτήσεις από ότι άνδρες.
Η Ιδιότητα των Γυναικών στο Μπάουχαους
Ωστόσο, η δήλωση του Gropius για ισότητα φύλων δεν υλοποιήθηκε όπως αρχικά δήλωσε. Η αρχιτεκτονική, η ζωγραφική και η γλυπτική ήταν προ réservé για το «ισχυρότερο φύλο», ενώ στο «ασθενέστερο φύλο» προσφέρθηκαν άλλες ειδικότητες που δεν ήταν, κατά την γνώμη του ιδρυτή, τόσο φυσικές. Σύμφωνα με τον Gropius, οι γυναίκες δεν ήταν ανατομικώς και γενετικά ικανές για ορισμένες τέχνες καθώς σκέφτονταν σε δύο διαστάσεις, σε αντίθεση με τους άνδρες, οι οποίοι σκέφτονταν σε τρεις.
Έτσι, οι άνδρες του Μπάουχαους είναι αυτοί που έχουν καταγραφεί στην ιστορία, όπως οι Paul Klee, Wassily Kandinsky, László Moholy-Nagy, και Ludwig Mies van der Rohe, ενώ οι συνάδελφοί τους έχουν ξεχαστεί ή, στην καλύτερη περίπτωση, αναγνωρίζονται ως «οι γυναίκες των». Αυτή η ανδρική κυριαρχία στο Μπάουχαους έγινε περισσότερο εμφανής στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1930 κατά την περίοδο της Διευθυντικής Θέσης του Mies van der Rohe, κυρίως στον τομέα της αρχιτεκτονικής και της μεταλλουργίας, πεδία από τα οποία οι γυναίκες είχαν προηγουμένως αποκλειστεί.
Καλλιτέχνιδες όπως η Lilly Reich
Ωστόσο, η Lilly Reich δεν υπάκουσε. Η Γερμανίδα σχεδιάστρια και αρχιτέκτονας ήταν στενή συνεργάτης και σύντροφος του Mies van der Rohe για περισσότερα από 12 χρόνια. Αν και δεν σπούδασε αρχιτεκτονική, ασχολήθηκε με άλλες καλλιτεχνικές διακρίσεις, όπως το σχέδιο. Αυτή η βιομηχανία, η βιομηχανική και η μόδα, αποτέλεσαν την αρχή της καριέρας της.
Η Lily Reich εργάστηκε σε διάφορα έργα με τον Mies van der Rohe, συμπεριλαμβανομένου του κτηρίου διαμερισμάτων για την έκθεση Deutscher Werkbund, του «Velvet and Silk Cafe» στην Βερολίνο και του γερμανικού περιπτέρου στην Διεθνή Έκθεση της Βαρκελώνης το 1929. Επίσης συμμετείχε σε δύο καθοριστικά έργα αρχιτεκτονικής του Μπάουχαους: το σπίτι Tugendhat και το σπίτι Lange.
Ο Ρόλος της Gunta Stölzl
Η Gunta Stölzl ήταν η μόνη γυναίκα δασκάλα που εργάστηκε σε όλες τις θέσεις στο Μπάουχαους: ως φοιτήτρια, καθηγήτρια εργαστηρίου και διευθύντρια του εργαστηρίου υφασμάτων. Ενώ άλλες ειδικότητες όπως η αρχιτεκτονική, η γλυπτική και ο σχεδιασμός βιομηχανίας ήταν αποκλειστικά για άνδρες, η κεραμική και η τέχνη του υφάσματος ήταν αποκλειστικά για γυναίκες. Αυτό ήταν στρατηγική του Gropius για να περιορίσει την εισροή γυναικών φοιτητριών, αλλά χωρίς να γνωρίζει, προμήθευε το εργαστήριο με σπουδαίες γυναικείες καλλιτέχνιδες, οι οποίες αποκτούσαν δύναμη και αναγνώριση.
Η Ανάδειξη της Anni Albers
Η Anni Albers ήταν η γυναίκα που ανύψωσε την τέχνη του υφάσματος και του σχεδίου. Μπαίνοντας στο Μπάουχαους με σκοπό να σπουδάσει ζωγραφική, τελικά περιορίσθηκε στο εργαστήριο υφασμάτων. Ωστόσο, εκπλήσσει με την ικανότητά της και την καινοτομία της, δημιουργώντας κλωστές και υφάσματα που δεν περιορίζονταν απλά σε καμβά, αλλά έγιναν πίνακες τέχνης. Οι μοναδικές τεχνικές και σχέδιά της επηρεάστηκαν από τους δασκάλους της, έναν εκ των οποίων ήταν ο Paul Klee.
Οι Γυναίκες στον Σχεδιασμό και την Αρχιτεκτονική
Οι γυναίκες του Μπάουχαους δεν περιορίστηκαν μόνο σε κλωστοϋφαντουργία. Η Marianne Brandt, για παράδειγμα, ήταν μία καλλιτέχνιδα που δραστηριοποιήθηκε στη μεταλλουργία και βοήθησε στη σχεδίαση αντικειμένων καθημερινής χρήσης που είναι σήμερα κλασικά.
Αυτές οι γυναίκες, όπως πολλές άλλες στο Μπάουχαους, έλαβαν τη θέση τους στην ιστορία του σχεδιασμού, κερδίζοντας τη φήμη τους σε μια εποχή περιορισμών. Οι επιτεύξεις τους αποδεικνύουν ότι, παρά τις προκλήσεις και τις ανισότητες, οι γυναίκες μπορούν να κάνουν σπουδαία πράγματα στην τέχνη και τον σχεδιασμό.
